Lagunes, zandduinen en rare taferelen

Morgenmiddag neem ik de bus naar Fortaleza, weer terug richting het zuiden dus. Uiteindelijk toch besloten om een kijkje te nemen in Fortaleza. Bevalt het net dan ben ik zo weer weg. Voor de laatste twee weken heb ik meteen maar even een plan gemaakt...Fortaleza, Canoa Quebrada, Pipa en uiteindelijk weer Natal zal ik in de laatste twee weken bezoeken! Bij deze de gebeurtenissen van de laatste dagen in Jericoacoara.

SPACEPIZZA
Zoals ik al in mijn vorige bericht vertelde zou ik zaterdagavond bij het restaurant waar Mirian werkt gaan eten. Toen ik aankwam kreeg ik een gratis caipirinha en bestelde mijn pizza bij Mirian. Vijf minuten later roept Diego, haar broer, me en maakt met een gebaar duidelijk dat ik even de keuken in kan komen. Zou ik mijn eigen pizza mogen maken...of zou hij me een trucje met het deeg laten zien...
Ik kom binnen in de keuken waar nog een andere local wat zit te rommelen. Uit zijn zak haalt hij een grote brok wiet en ik geloofde mijn ogen niet...ze gingen dus in de keuken van het restaurant een joint roken!

Ijverig begonnen ze te knutselen en ik mocht meehelpen, wat een eer! Toen de baas voorbij liep keken ze niet eens verschrikt op. Blijkbaar is heel het personeel inclusief de baas iedere avond knetterstoned. Als echte Nederlander moest ik natuurlijk een beetje meeroken (sorry mam haha). De Braziliaanse wiet is veel minder sterk dan de Nederlandse, dat beviel me wel. De andere local die zat te rommelen in de keuken wilde me nog veel meer wiet verkopen maar dat aanbod sloeg in beleefd af (ik wil natuurlijk geen ruzie met de lokale drugsbaron...).

Toen we na sluitingstijd nog wat zaten te drinken (ik als enige buitenlander met allemaal locals) zag ik een kat de keuken insluipen. Ik attendeerde ze erop..."un chato a la cuisina!" waarop het personeel begon te lachen en reageerde alsof dat toch heel normaal was. Lekker zo`n pizza van een restaurant waar de hele tijd wiet gerookt wordt en `s avonds de wilde katten vrij spel hebben in de keuken!

BUGGYTOUR NAAR DE LAGUNES
Na mijn avontuurlijke diner ging ik nog met Mirian en haar broer op stap. Dit was natuurlijk weer heel gezellig en om 5 uur `s ochtends kwam ging ik eens richting mijn pousada om te slapen. Om 9 uur moest ik opstaan om naar de lagunes te gaan, echter om 9.40 werd ik wakker van een gebonk op mijn deur. "Kai it`s Natascha, we...." Dat was genoeg voor mij om te beseffen dat ik de wekker niet gehoord had. Ik vlieg uit bed, trek mijn zwembroek en een shirt aan en klaar is kai! Ik ben dolblij dat Natascha de moeite heeft genomen om me te wekken want de tour was prachtig! Rondom jericoacoara ligt een nationaal park met reuzachtige zandduinen. Midden in dit park liggen twee lagunes, met prachtig helderblauw zoetwater. Bij iedere Lagune zijn we zo`n twee uur gebleven, hier kon ik dus rustig verder slapen, bijvoorbeeld in een hangmat die boven het water bungelde (zie fotos). Het landschap was echt prachtig en de buggyrit was natuurlijk ook weer een avontuur op zich!

OORBELLEN VAN MARTIN
Via Mirian ontmoette ik Martin. Ook Martin is Argentijns en hij maakt zelf oorbellen en kettingen. Terwijl Mirian naar huis ging om te douchen nam hij me mee naar zijn huis dat meer werkplaats is dan een plek waar je daadwerkelijk in kunt wonen. Ik krijg water in een glas waar je nauwelijks nog doorheen kunt kijken. Toch accepteer ik het want ik ben niet zo kieskeurig en had dorst. Bovendien is alles in zijn huis stoffig dus een beter glas ga ik vast niet krijgen. Terwijl Martin wat anders aan het doen is bekijk ik de oorbellen die vol zitten met patronen. Verwonderd vraag ik hem hoe hij die patronen maakt. Hij zet me een bakje met klei in verschillende kleuren voor waarna ik nog meer verwonderd was. Ik vraag hem hoe hij met klei zo`n miniscule patronen kan maken (wederom in het Portugees, ik heb weer veel geleerd de laatste dagen!). Hij legt me uit dat hij de patronen eerst in het groot maakt met de klei. Als het patroon af is slaat hij er met een harde stok op waardoor het patroon kleiner en langer wordt. Als hij dat gedaan heeft snijdt hij er dunne plakken vanaf en maakt er oorbellen van! Ik kan wel verklappen dat er een gelukkige persoon is die de oorbellen van Martin mag gaan dragen, want nadat ik het productieproces bestudeerd had heb ik meteen een paar gekocht. Wie de gelukkige is dat blijft nog even geheim!

DE KAPPER
Het was niet echt heel hard nodig maar mijn haar was wel alweer aardig langer geworden, dus het leek me leuk om hier naar de kapper te gaan. Nu is mijn coupe niet zo lastig, knappe kapper die dat verkeerd doet, maar toch leuk om in het Portugees uit te leggen wat je wilt. Okee, daar ging ik dan. Is het mogelijk om nu mijn haren te scheren tot 3 mm >>> E possibibele de a tres milimetres agora. 10 minuten later stond ik weer buiten met mijn nieuwe coupe. En ja, in Brazilie is naar de kapper gaan net zo ontspannend als in Nederland!

JERICOACOARA
Uiteindelijk was het hier toch super en vindt ik het zelfs lastig om mezelf te dwingen om weer verder te reizen! Jeri is een fantastische plek met prachtige natuur, leuke locals en bijna iedere avond goede feesten! Binnenkort horen jullie hoe het me afgaat in Fortaleza...