Een welkom ontvangst in zonnig Brazilie

Gisteren was het dan zo ver. Nog even schiphol rondcrossen, de gate was gewijzigd van D4 naar G8 helemaal aan de andere kant...maar toch nog ruim optijd om aan boord te gaan...Na 8 uur vliegen zijn we in Fortaleza geland waarna we na een uur aan de grond gestaan te hebben doorgevlogen zijn naar de eindbestemming Natal. Na een zeer streng kijkende douanier gepasseerd te hebben en mijn rugzak van de lopende band geplukt te hebben was het zo ver..mijn eerste stappen in Brazilie!! Toen ik naar buiten stapte stond niet alleen Ivan van het hostel hier, maar ook nog een hele groep backpackers. Meteen erg gezellig dus. Samen met Rolf die zijn vader kwam afhalen van het vliegeld hebben we de taxi naar het hostel gepakt.

Je kunt echt meteen zien hoe gastvrij de brazilianen zijn: waar je in Nederland zelfs nog zelf de kofferbak open moet maken wordt hier door de taxichauffeur met veel zorg de rugzak van je rug gehaald en voorzichtig in de achterbak geschoven. Het was zelfs een beetje ongepast dat ik na aankomst zelf mijn tas uit de kofferbak wilde pakken om de rug van onze vriendelijke 65+ chauffeur te ontlasten.

Ondanks dat ik ontzettend moe was, ben ik na aankomst nog tot 3 uur aan een tafel blijven zitten met een vijftal gezellige Nederlanders. Lekker Vodka Gin drinken na 11 uur reizen :D Alle hollanders zijn vandaag vertrokken. Ik zit nu nog hier met 2 zuid-afrikaanse dames die hun vliegtuig naar rio gemist hebben vannacht, een australisch duo waarmee ik de kamer deel en een Portugeese band die donderdag optreden hier in Natal.

Mijn missie voor vandaag was een reis naar Manaus regelen. Eerst was ik zelf op pad gegaan om een reisbureau te vinden. Bij reisbureau nummer een waren de vluchten naar manaus (600 euro voor een enkeltje) te duur en bij een ander was het nog steeds duur maar wilde ik het wel, alleen lukte het niet om met creditcard te betalen. Op zoek naar een pinautomaat dus, dat was zo lastig dat ik ging twijfelen of mn bankpas nog wel werkte. Uiteindelijk ook die reis niet geboekt en terug gegaan naar het hostel waar ik de eigenaar George onmoette. George, bruine dude met tarzanharen, vertelde me dat Manaus wel erg ver was voor een reis van 4 weken. Toen ik hem vroeg wat hij dan zou doen raadde hij mij aan om naar Fernando de Noronha te gaan, een eiland 250 km voor de braziliaanse kust.

Ok: CHANGE OF PLAN, kai gaat vijf dagen naar een paradijselijk eiland waar je eigenlijk alles kunt doen: buggy tours, hiken, duiken, snorkelen, biken....cool! Ik heb er zin in! Bovendien belt george een kennis van hem die daar weer een pousada heeft. Zo weet ik zeker dat ik op een leuke plek zit!

Maargoed hier komt het tweede en nog veel duidelijkere voorbeeld van de Braliaanse gastrvrijheid:
George kende iemand van het reisbureau in de buurt en belde even voor me of er nog een vlucht naar Noronha vrij was deze week. 5 Minuten later staat een aardige meneer voor het hostel met zijn auto: hij kwam me even ophalen! En dat niet alleen, want ook met hem erbij lukte het maar niet om geld uit de flappentap te halen. Hij is dus naar maarliefst vijf bankvestigingen gereden en nadat hij een stuk of 10x gestopt was om te vragen waar een internationale bank was lukte het dan eindelijk. Hij reed me naar het reisbureau waar een collega het ticket al klaargelegd had en ik hoefde alleen nog maar te betalen. Daarna bracht hij me meteen weer terug naar het hostel! Dat kun je je in NL toch niet voorstellen...

Donderdag komt de leuke meneer me weer ophalen om me rond half 10 naar het vliegveld te brengen! :) Nu eerst nog 2 dagen Natal, met vanavond een BBQ en morgen ook lekker luiwammesen!

Tot slot nog een paar leuke weetjes:

In Brazilie betekend de uitspraak van het getal 24 hetzelfd als het woord hert wat weer hetzelfde betekent als het woord Homo! Dus als je hier tegen iemand zegt dat je 24 bent, zeg je in feite dat je homo bent. Daarom zeggen alle braziliaanse jongemannen 23 + 1 als ze 24 zijn!

Verder is het traditie dat nieuwe studenten zichzelf in de eerste week van de universiteit ondersmeren met verf en mensen om geld vragen zodat ze hun boeken kunnen betalen (zie foto) Ze rennen over een 3-baans weg en houden auto's staande. Ik werd door de twee meiden op de foto overvallen en heb ze wat kleingeld toegestopt. Toen ik 10m verder weer bestormt werd, deze keer door een jongen met een koor van "gringo gringo gringo" roepende meiden op de achtergrond, zij ik beslist nee. Daarop probeerde de jongen nog even mijn tas van mijn rug te ritselen maar die zat goed vast ;)

Goed, tot hier en niet verder. Ik hoor net van George waar ik op Noronha ga slapen: bij ene Linda in huis, ze heeft een illegale pousada. Bij de douane moet ik dan ook "a casa da Linda" aangeven als verblijfplaats en niet "pousada da Linda"

Ik weet niet of er op Noronha internet is. Zo niet dan horen jullie even niets meer van me!

Kai