Samba Caipirinhas en een boel gezelligheid

Ok. Ik had niet gedacht dat ik zo snel alweer een verhaal zou schrijven, maar na gisteravond kan ik het toch niet laten.

'S avonds stond er een BBQ op het programma, deze zou eerst niet doorgaan omdat er te weinig mensen waren, maar toen later de band uit rio die zich gisteren bij ons voegde ook wel zin had in een grote BBQ ging het toch door. Er werd vanaf 's middags gewerkt aan een overvloed van gemarineerd vlees en vis. Lekker eten is natuurlijk al een goede start, maar als je er ook nog een band bij hebt die zo'n beetje alles kan spelen, van Red Hot Chilipeppers tot Samba, dan is het feest compleet!

Even een omschrijving van de band:
3 klerenkasten met tattoos van top top teen en een magere donkere jongen die altijd een lach op zijn gezicht heeft. Als je die mannen ziet zou je zo zeggen dat ze bij de hells angels horen. Echter als je het woordje hells even weghaalt, dan heb je een betere omschrijving van hun karakters. Ontzettend vriendelijk, sympatiek en ondanks dat behalve de zanger, Eduardo, niemand engels praat, praten we toch in de vorm van schouderklopjes, duimen omhoog en andere gebarentaal.

De gitaren, trommels en sambaballen kwamen al snel uit de kast en zo werd er gespeeld, van 8 uur 's avonds tot 2 uur 's nachts, het ene lied na het andere. Een avond om voor altijd te onthouden, het bier was uiteraard op toen we uiteindelijk allemaal naar bed gingen. Eduardo en zijn band treden morgen op op een fesitval hier in Natal, maar eerst komt er nog een laatste prive optreden hier in het hostel. Weer een leuk feestje voor de boeg dus!

Vandaag ben ik eerst met een ierse jongen die in Londen woont (rury) naar een klein winkelcentrum gegaan waar we een capueira broek gekocht hebben. Wat betreft schoenmaten kan ik me goed duidelijk maken dankzij mijn kleine beetje italiaans. :)

Toen we even later naar het strand gingen kwamen we de band met hun vrouwelijke aanhang tegen. Ze zaten oesters met zout en limoen weg te slurpen. Ondanks dat je het snelst ziek kan worden door het eten van een verkeerd schelpdier en deze verkocht werden door een strandverkoper die de hele dag ermee door de zon loopt, kon ik het natuurlijk niet laten. Tot genoegen van de bandleden, die niet snapten dat rury er geen wilde, slurpte ik het glibberige ding naar binnen. E Bueno! Toen we daar eenmaal zaten raakten we in gesprek met Eduardo, de zanger. Hij is een ontzettende toffe dude, een duidelijk hard van buiten, zacht van binnen geval. Hij is 35 en heeft een zoon. In rio won zijn band een prijs waardoor ze nu op het bekende festival in Natal mogen spelen. Vanavond krijg ik hun CD (LIV, you are going to like it!). Ik had de redenen van mijn reis naar Brazilie uitgelegd, dat ik werkte bij een online reiscommunity en dat ik eens moest ervaren hoe het was. Dat verhaal heb ik hem wel 10x in het portugees tegen zijn vrienden verder horen vertellen...Daarna heeft hij me het eerste zinnetje portugees geleert:

io tencio un amico brazileiro gi nome e Eduardo (tuurlijk verkeerd gespeld..)
De letterlijke vertaling zou zijn "ik heb een vriend die eduardo heet"...

:) We are friends now...

In het kort, een bijzondere ontmoeting met een heleboel mensen! Vanavond weer feest en dan vertrek ik morgen naar Fernando de Noronha. De bandleden zijn jaloers op me, voor hen is Noronha te duur, maar ze zouden er dolgraag een keer heen gaan...Ik wens het ze in ieder geval van harte!
:SMS update:: 15 augustus 2008 :
Goed aangekomen op het eiland. Mijn nieuwe pousada is fantastisch. Morgen (za) ga ik duiken, vandaag buggytour, als de driver komt opdagen! Grtjes kai