Welcome to paradise

Hallo Nederland!

Hierbij deel 2 van onze update van vandaag. Deel 1 is gepubliceerd door Bo. Al onze reisverslagen zijn gebundeld in de groep brasileiros.waarbenjij.nu. Boven dit reisverslag kun je klikken op de link naar deze groep waar je dus ook deel 1 van Bo kunt vinden.

Ik ga jullie in dit tweede deel van de duistere straten in salvador meenemen naar het paradijsje waar we nu zijn: morro de sao paulo!

Op dinsdag ochtend 16 augustus worden we 's ochtends opgehaald door een busje welke ons naar de boot zal brengen. Ook Guido en Claudia uit Rome, als het goed is heeft Bo al meer over hen verteld, gaan mee. De straten die er gisteravond zo schimmig uifzagen, in de buurt van cracklin (een gevaarlijke buurt met veel crack verslaafden), zien er nu heel anders uit. De kleine winkeltjes zijn nu open, mensen zijn druk in de weer met alledaagse dingen en de ongure figuren van gisteravond zijn van het toneel verdwenen. Toch Is Salvador ook overdag nog steeds een plek waar je goed op je hoede moet zijn. Het was een prachtige stad om te mogen bewonderen maar ik ben blij om deze nu om te ruilen voor een tropisch eilandje.

Dat het paradijs niet zomaar bereikt kan worden ervaren we als de boottocht begint. Een catamaran brengt ons in 2,5 uur naar het eiland. Al snel merken we op dat de zee hier erg ruig tekeer gaat. De boot schommelt van links naar rechts op en neer. Op het begin zitten we buiten en gaat het wel. Als we echter naar binnen verhuizen gaat het langzaam 'mis'. De golven zijn zo hoog dat ze soms helemaal over de boot heenslaan en de booft schommelt geregeld 45 graden naar links om dan weer direct 45 graden naar rechts te gaan. Door de ramen begint de wereld langzaam om me heen te tollen. De benzinelucht die in de boot hangt maakt het ook niet echt beter. Ondertussen begigint de ene na de andere passagier over te geven. Links en recgts van me, voor en achter me. Niet alleen vrouwen, ook een man van het formaat van een bodybuilder deponeert zijn ontbijt netjes (met een kakofonie aan oergeluiden) in het daarvoor bestemde zakje. De bootjongens lopen af en aan met nieuwe zakjes. Ook Claudia wordt zeeziek en maakt gebruik van haar zakje. Ik voel me ook echt beroerd. Klamme handen, kort van adem en kotsmisselijk. Mijn zakje ijft uiteindelijk leeg, maar het had niet veel langer moeten duren!

Meteen als we van de boot af komen is het gevoel echter al verdwenen. Welcome to paradise! Hier op morro de sao paulo rijden geen voertuigen. Mannetjes met taxi-kruiwagens bieden aan om je bagage te vervoeren. Bo en ik zijn lekker eigenwijs en dragen onze backpacks gewoon zelf. Het is een flinke klus om bij onze pousada aan het tweede strand te komen door de steile hellingen die we op en af moeten, maar het lukt! Omdat ons geld hier in Brazilië echt op een angstaanjagend tempo er uit vliegt willen we een goedkope accomodatie. We zitten daarom niet an het strand, maar een halve minuut lopen van het strand af. Poeh poeh! Onze kamer is wel best crappy. Niets is afgewerkt, de douche lekt, de kraan is meer een veredelde tuinslang en vanmorgen viel ik bijna met pot en al toen ik ontdekte dat de toiletpot ook niet vast zit :p maarja, de mensen hier in het hostel zijn wel heel aardig! Gisteren hebben we heel gezellig in houtje touwtje engels portugees spaans met onze gastvrouw gekletst. Haar dochter was er ook en zat zich te vervelen dus heb ik met haar en een vriendinnetje vN haar party animals gespeeld. Ze vinden het helemaal fantastisch en ik weet nu ook dat een hond in het portugees cachao is. Heel handig :) de meiden spreken echt geen woord engels, maar met handen en voeten komen we er ook wel uit, wat natuurlijk ook weer een hoop lol oplevert. 's avonds gaan we samen met Guido en Claudia eten bij een lekker restaurantje aan het strand waar Bo en ik een heerlijke red snapper oppeuzelen. Aangezien de afterdinnerdip groots blijkt houden we het voor gezien en gaan richting pousada. Eindelijk lukt het om echt een beetje uit te slapen, dus vandaag zijn we weer helemaal fit. We hebben heerlijk op het strand geluierd, lekkere sapjes gedronken (suco de maracuja) een beetje beach tennis gedaan en vooral flink genoten van de zon want het weer is super hier!

Nu gaan we naar het huisje van Claudia en Guido voor een nieuw potje ligretto, wat ondanks dat het vrij italiaans klinkt geen italiaans woord is. Maar wel een heel leuk en verslavend spel! Verder hebben we nog geen idee hoelang we hier blijven. In oeder geval wel een paar dagen. Wie wil er nou niet wat langer in het paradijs blijven ;-)

Foros uploaden is vanaf het eiland al helemaal niet te doen dus die houden jullie te goed. Bo heeft er wel een paar van de iguacu watervallen geplaatst in een van de vorige verslagen. Ten slotte bedankt voor de leuke reacties, het blijft leuk om die te krijgen!

De groeten!

Bo en Kai