Greetings from Devil's throat!

Vliegticket Amsterdam - Sao Paulo: 750 euro

Bus Sao Paulo - Foz do Iguacu: 40 euro

Toeganskaartje Iguacu falls: 20 euro

Verloren contactlens: 10 euro

Geen geluid meer uit mijn iPhone: vervelend...



Uitzicht over de watervallen van Iguacu: onbetaalbaar!



Ja hoor, we hebben het gehaald en zitten nu zelfs in Puerto Iguacu, Argentinie:

Zoals bo al schreef in zijn eerste korte update hebben we de bus genomen naar Foz do Iguacu. Na een ochtend een beetje rondgesnuffeld te hebben in Sao Paulo, waarvan de metro tijdens de ochtendspits met onze volle bepakking toch wel het hoogtepunt was, beginnen we aan de busrit die nog langer zal duren dan onze vlucht naar Brazilie. De beenruimte is echter aanzienlijk beter dus dat scheelt. Een korte obsevatie doet ons ontdekken dat we toch wel de vreemde eend in de bijt zijn. Het lijkt wel een grote Braziliaanse familie op ons na dan. Onderweg merkt Bo op dat de chauffeur wel haast heeft. Had ik zelf niet echt opgemerkt, maar Bo krijgt toch gelijk wanneer we 2,5 uur te vroeg aankomen. Waar je in zuid-amerika toch wel ingesteld bent op enige vertraging, komen we nu veel te vroeg aan. Op zich is dat geen probleem, alleen is het nu nog maar 5 uur in de ochtend. We zijn dan al 41 uur aan het reizen. Aangezien er nog geen hotel open is en de reisgids eigenlijk weinig positiefs over Foz do Iguacu (de Braziliaanse kant van de watervallen) te melden heeft, besluiten we naar Puerto Iguacu te reizen. Dit is het stadje aan de Argentijnse kant van de watervallen.

Omdat er ook nog geen stadsbussen van het streekbussen station naar het lokale busstation rijden besluiten we de benenwagen te nemen. Terwijl de zon langzaam op begint te komen lopen we de lange weg richting Foz do Iguacu af. Uiteindelijk vinden we het busstation. Nu nog de bus naar Puerto do Iguacu vinden. Op het busstation spreken we een groepje mensen aan, maar die weten niet waar de bus komt of begrijpen onze gebarentaal niet. Uiteindelijk vertelt een meisje ons dat we bij de goede halte staan en dat zij ook naar Puerto do Iguacu moet. In de bus helpt ditzelfde meisje ons aan een plaatsbewijs om weer in een andere bus te stappen. Waarom? Ze weet ons namelijk ook te vertellen dat we op de grens uit moeten stappen om officieel Brazilie te verlaten. Daarna hebben we dus dat plaatsbewijs nodig om weer gratis de volgende bus te kunnen pakken. Vervolgens moeten we aan de Argentijnse kant ons paspoort laten controleren. Stempeltje erbij, bagage nog even door de scan en we zijn weer in een heel ander land. We betalen hier met Pesos en Bo kan hier los met zijn Spaans. Het meisje genaamd Sylvina heeft zich ontpopt tot onze gids voor vandaag. Eenmaal in Argentinie neemt ze ons mee naar dit uberchille hostel waar we nu zijn, helpt ze ons bij het regelen van onze kamer omdat we zelf nog geen Pesos hebben en gaat uberhaupt alles 10x sneller omdat zij het in normale taal kan vragen in plaats van ons handen en voeten werk. Bovendien is zij al meerdere keren bij de Igaucu watervallen geweest en weet precies wat de mooie plekken zijn. Als de man van het hostel ons allerlei excursie aan wil smeren weet zij dus ook welke de moeite waard is. Deze nemen we dan maar.

Zoals ik dit reisverslag al begon zijn de watervallen een onbetaalbare ervaring. Wat een immens natuurgeweld hebben we daar mogen aanschouwen. Terwijl jij nu dit reisverslag zit te lezen, nee nog voordat jij met je ogen kunt knipperen, storten er weer miljoenen liters water daar naar beneden. Eerst bekijken we de watervallen van boven bij "Devils Throat". Wat een massa aan water stort hier naar beneden! Daarna lopen we langs de "lower trail" van waaruit we de watervallen van een heel ander perspectief mogen bewonderen. Bo en ik gaan vervolgens nog een stapje verder. Met een speedboot gaan we de kolkende watermassa in om vervolgens kletsnat te worden van al het opspattende water. Gelukkig is het hier voor de tijd van het jaar heerlijk weer met 25 graden en geen wolkje aan de lucht! We kunnen erna dus lekker opdrogen in de zon. Als we van de boot af komen vertelt Sylvina ons dat er vorige zomer (onze winter dus) nog twee mensen omgekomen zijn toen een van deze bootjes omkiepte. Ze wilde het ons niet van tevoren vertellen omdat ze ons niet van het idee af wilde brengen. En terecht, want het is echt bizar mooi om zo dicht bij te komen. En we hebben het overleefd :) Na ons speedboat avontuur lopen we nog een tijd verder door het overigens ook echt mooi aangelegde park. Op een van de uitkijkpunten maak ik een filmpje met mijn iphone waarna mijn geluid dus tijdelijk kapot bleek te zijn gegaan door het vele opspattende water. Maar gelukkig doet hij het nu weer... de coatis (geen idee hoe deze beesten in NL genoemd worden) zorgen ook nog voor veel vermaak, maar dat zien jullie wel op de fotos zodra we die online kunnen zetten.

Als dank voor alle hulp van Sylvina bieden bo en ik aan voor haar te koken in het hostel. En zo hebben we vanavond heerlijk zitten genieten van een lekkere zelfgemaakte pasta en lekkere Argentijnse biertjes. Een dag om nooit te vergeten! Helaas kan ik hier geen fotos en filmpjes uploaden omdat deze pc geen usb ingang heeft, maar ik ga ze zo snel mogelijk toevoegen.

Morgen verlaten we Argentinie weer om onze reis voort te zetten richting het noorden van Brazilie. We gaan met de bus naar Curitiba vanwaar we overmorgen (zondag) zullen vliegen naar Salvador meer noordelijk aan de oostkust van Brazilie. We zitten nu al helemaal in de backpacksfeer: ik wist vandaag al niet meer welke dag het is (misschien niet gek na 48 uu reizen en geen bed te hebben gezien) en we zijn in Argentinie beland terwijl dat helemaal niet gepland was. Hopelijk mogen we morgen weer terug Brazilie in en komen er nog veel meer van dit soort tegekke ervaringen aan!



Saludos desde Argentina,



Bo & Kai